Patron szkoły

 

   Postać patrona myśliwych – św. Huberta – zna każdy, od najmłodszego do najstarszego człowieka.
   Jest to postać historyczna, a dla myśliwych, leśników i koniarzy szczególna spośród świętych.

   Historyczne źródła podają, że Hubert urodził się w 655 roku w książęcej z Brabancji. Był synem Bertranda de
   Guienn, księcia Akwitanii. Ponoć to po nim odziedziczył zamiłowanie do myślistwa. Jedno z podań dowodzi
   nawet, że w wieku 14 lat podczas polowania na niedźwiedzie, uratował swemu ojcu życie. W wieku 18 lat
   Hubert opuścił dwór Teodoryka, u którego był paziem, i udał się na dwór krewnego Pepina, władcy Frankonii.
   Tam to właśnie wiódł swoje słynne hulaszcze życie, lekkie i beztroskie. Pasowany był na rycerza oraz
mianowany na mistrza dworu i wielkiego łowczego. W 682 roku poślubił księżniczkę Floribanne z Leuven, z którą miał syna Floriberta. W okresie tym Hubert zaznawał wszelkich życiowych uciech, a łowy były jego największą z pasji. Bez umiaru oddawał się konnym pogoniom za zwierzyną – polował w słynącej z obfitości zwierzyny – Puszczy Ardeńskiej. Swoje zachcianki realizował nawet po nagłej śmierci żony. Jednak do czasu…

W Wielki Piątek 695 roku (niektóre podania mówią o wigilii Bożego Narodzenia), książę uganiał się ze sforą psów po lasach za zwierzyną, lecz jak donosi legenda, nagle jego wierne psy zamilkły, zaniechały gonu, przywarowały, a Hubertowi ukazał się potężny biały jeleń, ze świetlistym krzyżem między rogami. To właśnie wtedy, serce Huberta drgnęło i wspomniało bogobojne życie, jakie powinien prowadzić. Hubert zaniechał polowania i zgodnie z boskim objawieniem wyruszył, do Mastrich, po życiowa poradę do Biskupa Lamberta. Pod jego wpływem porzucił dwór królewski, syna powierzył opiece swemu bratu Eudonowi, a swój majątek rozdał ubogim. Pod okiem Biskupa rozpoczął działalność misjonarską i studia nad wiedza kanoniczną. Podobno spędził nawet 7 lat
w Puszczy Ardeńskiej prowadząc tryb życia pustelnika. Po tym okresie przyjął święcenia kapłańskie w 705 roku. Za radą Biskupa udał się w pielgrzymkę do Rzymu; (nieszczęśliwy) los sprawił, że tego samego roku Biskup Lambert został zamordowany przez zwolenników Pepina, a jego następcą został pielgrzymujący Hubert; z rąk Papieża otrzymał sakrę biskupią, czyli stułę oraz klucz, których dotknięcie miało leczyć choroby.
Po powrocie do Mastrich, Hubert żarliwie głosił Ewangelię. Odznaczał się ścisłym stosowaniem postu i układaniem pięknych modlitw. Swoje dochody biskupie nieprzerwanie oddawał biednym. W 717 roku przeniósł siedzibę biskupstwa do Liege, do którego w 720 roku dokonał uroczystego przeniesienia relikwii św. Lamberta.
Hubert zmarł 30 maja 727 roku. Niektóre źródła podają, że przyczyna jego śmierci była wścieklizna wywołana na skutek ukąszenia
w rękę. Pochowany został początkowo w bocznej części kościoła św. Piotra w Liege. Krótko po śmierci, za zasługi wśród pogan, Hubert został kanonizowany. Ogłoszono go także głównym patronem myśliwych. Jego relikwie poświęcono i złożono wówczas na głównym ołtarzu kościoła św. Piotra. Okazało się wówczas, iż mimo upływu czasu (miało to miejsce w 743 roku) jego ciało pozostało nietknięte rozkładem, a z grobu dochodziła ponoć przyjemna woń.
W roku 825, we wrześniu, relikwie Huberta przeniesiono do pobliskiego miasteczka Andange i złożono w kościele na głównym ołtarzu. Miejscowość ta, od tamtej pory, po dziś dzień ,nosi nazwę Saint – Hubert, a kościół zyskał miano Bazyliki św. Huberta.

Dzień poświęcenia relikwii Huberta – 3 listopada, został uznany przez kościół za dzień liturgicznego wspomnienia świętego. Znak wieńca z krzyżem jest od 1946 roku, oficjalną odznaką Polskiego Związku Łowieckiego (od roku 1953 ze względów politycznych nie używany). Medal Św. Huberta ustanowiony w 1993 roku, nadawany jest za szczególne zasługi dla kultury łowieckiej.